Yeni Bir Başlangıç

   
 "Hayatımızın bir haritası varsa şayet, yollarda değil, yol ayrımlarında çizilmekte. İki şey arasında tercih yaptığımız o kısa, kısacık anlarda... Göz açıp kapayana kadar değişir kaderimiz, tek bir kararla".... Elif Şafak

İnsanın hayatında dönüm noktaları vardır; bir üniversiteyi kazanmak, evlenmek, anne olmak, meslek sahibi olmak gibi ben bir de bunlara mesleğini değiştirmeyi ekliyorum. Bu da yepyeni bir başlangıçtır insan için neler yaşayacağını bilmeden geri dönme ihtimali olmadan belki. Yeni başlangıçlar biraz ürkütmüş biraz da umutlandırmıştır beni hep. On dört  yaşında sırf okumak için aldığım bir karar vardı ailemden evimden 18 saat uzaklıktaki bir ilçede liseyi başörtülü okumak için. O gün bugündür bitmedi yolculuğum hep gurbette hep sevdiklerime kavuşmak ümidiyle. Öğrencilik hayatı işte, ev arkadaşları, sınavlar, ev taşımalar, yemek nöbeti, temizlik nöbeti, tatil için gün saymalar. Ve tabi bitti en sonunda bunlar; meslek sahibi olmak için çalıştık bu sefer atanmayı bekledik. İstiyordum ki artık ailemin yanında olayım oraya atanayım ya da en azından onlara yakın bir yer. Dediler ki önce iki yıl doğu görevi yapacaksın neyse gittik iki yıl da öyle geçti uzaklarda. Ya Rabbi diyordum artık sabit bir yerim olsun, bir yerde çakılı kalayım hiç ayrılmayayım. Sonra insanın hayatını değiştiren o güzel şey oldu evlendim. Dediğim gibi bir şehre yerleştim. Artık tek istediğim eşimden ayrılmamaktı.

Asıl anlatmak istediğim günlerce, aylarca düşünüp zorla karar verdiğim konuya geleyim. Mesleğimi değiştirmeye karar verdim öğretmen olmak istedim. Fakat bana yine ayrılık, bana yine gurbet gözükmüştü çünkü bulunduğum şehirde bırak merkezini en uzak ilçesinde onu da bırak yakın iller de bile kadro açılmadı. En yakın, en olabilir Karaman’dı. Herkes karşı çıktı, mantıklı sebepler sürdüler önüme gitmemem için. Dışarıdan bakıldığında saçmaydı daha evleneli bir yıl olmamış eşimi, evimi, düzenimi bırakıp gidecektim. Bu arada da doktora dersleri başlamıştı çok yorucu olacaktı. Haklıydılar belki ama beni anlamıyorlardı. Bunların hepsini ben de göz önünde bulunduruyordum elbet kolay mıydı kaç yıldır hasretle beklediğim o yerleşik hayatı bırakıp göçebe hayatına geri dönmek, hem o zaman yalnızdım şimdi düşünmem gereken biri daha vardı eşim.. Ama denemezsem de hep aklımda kalacaktı içimde bir ukde olacaktı. Eşim de ne karar verirsen desteklerim dedi annemle babam da desteklediler ve diğerlerinin dediklerine bakmadan tercihimi yaptım. Karaman’a atandım. Liseli erkek öğrencilerin öğretmeni oldum. Şimdi üç orda dört gün burdayım. Yorucu ve zorlu günler beni bekliyor biliyorum. Niyetimizde günümüz gençlerine faydalı olmak, Allah’ın rızasını kazanmak var ve duamızda en kısa zamanda eş durumu tayiniyle yerime, yurduma dönmek var. Bu yazıyı okuyan herkesten dua istiyorum.