Benim
karaman işi kesinleşince, herkese gerekli açıklamaları yapıp ikna işlemleri
tamamlanınca, yol hazırlıklarım başladı. Yatak, yorgan
ve lazım olabilecek kitaplar dizildi bir bir çekyatın üstüne;
eşim evde bensiz, yapayalnız kalınca şarj aleti de ona eşlik etti, hep yanyana mutlu mesut takılı dururlardı prize ama o da sahibinin kaderini yaşıyordu artık ve yalnızdı
Cuma
günü (sevgililer gününü böyle kutladık) gittik Karaman’a resmen başladım öğretmenliğe ve yeni kalacağım yere
eşyaları koyduk. Perde taktık, halı serdik oda o kadar büyük ki bomboş kaldı.
Sonra iyice karnımız acıkınca bir şeyler yiyelim dedik. Karamanlıların iddia
ettiğine göre “etli ekmek”i Konyalılar
çalmış onlardan. Bir esnafa sorduk nerde yiyelim diye, bir yer söyledi gittik, bildiğin küçük bir
fırın gibi. Üsta katta yer var dediler çıktık tavanı alçak bir iki tane küçük
masa var oturduk söyledik etli ekmek. Pek iyi bir tat beklemiyordum ortama
bakarak. Osman da böyle izbe yerlerin güzel yemekleri olabileceğini söylüyordu.
Masayı peçeteyle bir sileyim dedim simsiyah kir çıktı bir kere benden eksi puan
aldıJ Neyse geldi etli
ekmekler ben hiç beğenmedim, kaşarlı istemiştik
bir de sanırım peynir bozulmuş biraz.
bana getirilen plastik tabakla Osman'ın ki farklıydı. desenleri her bir tabağın kendine özgü yani :) Öyle ya da böyle yedik, dedim
ki birde çok para alırlarsa yazık olur. Toplamda üç etli ekmek, kola ve ayranla
beraber 12 tl verdik çook ucuz J
Karaman küçük bir şehir zaten Konya’dan ayrılarak il olmuş hala birçok kişi onun
ilçesi sanıyor. Bir tane işlek caddesi var her şey orda. Her yere yürüyerek
gidilebildiği için sehiriçi ulaşım araçları pek gelişmemiş. Yaşanabilir sakin
bir yer karaman. İnşallah güzel anılarım olur orada.
hee bu arada sevgililer gününde her ne kadar yolda olsak da ben bir gün öncesinden elmalı turtamı yaptım. küçük bir hediye eşime, her zaman yapıyorum zaten de şekli farklıydı sadece
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder